کارگاه تعاملی مهارت گفت و گو

به گزارش معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه هنر، این کارگاه با تأکید بر اجرای تعاملی و گروهی، روز سه شنبه 13 دی ماه جاری، با حضور علیرضا دری، دکترای فلسفه و از مدرسان مدرسه تیزفکری تسهیلگرِ کارگاه مذکور و همچنین کارکنان دانشگاه هنر، در محل نگارخانه این دانشگاه از ساعت 13 تا 16 برگزار شد.

علیرضا دری، در ابتدای کارگاه شرکت‌کنندگان را دعوت به برگزاری یک کارگاه تعاملی و مهارت محور کرد و شکل چینش صندلی ها را در کارگاه تغییر داده و به شکلی چیدمان کرد تا حاضران به شکل یک حلقه دور هم بنشینند و درخصوص موضوع کارگاه گفت و گو کنند.

تفاوت کارگاه‌های مهارت‌آموزی با کلاس آموزشی یا درسی، در شیوه یادگیری است. آموزش صرفاً جنبه تئوری دارد و مستلزم حضور مدرس به‌عنوان متکلم وحده است اما یادگیری، چگونگی انجام کارها و به‌کارگیری دانش کسب‌شده در عمل توسط فرد فراگیرنده است.

در کارگاه‌های مهارت‌آموزی از ابزارهای یادگیری و تمرین‌های گروهی استفاده می‌شود و تمرکز، بیشتر معطوف به افراد یادگیرنده (شرکت‌کنندگان) و نقش مؤثر تعامل آن‌ها با همدیگر است. درواقع محور یادگیری شرکت‌کننده‌ها هستند و نه استاد.

پس از گروه‌بندی شرکت کنندگان، در اولین مبحث کارگاه، علیرضا دری با کمک حاضران، درک تفاوت های گفت و گو با دیگر مفاهیم به ظاهر مشابه آن مانند گپ و گفت، بحث، مجادله و ... را تسهیل گری کرد.

در بخش های بعدی کارگاه انواع گفت و گو و جملات رایج در گفتگو مثال زده شد و با بررسی گروهی مثال های آورده شده، شرکت کنندگان در کارگاه با مفاهیم قضاوت و مشاهده بیشتر آشنا شده و نسبت به نحوه تمیز دادن میان این دو فرآیند آگاهی بیشتری کسب کردند.

در مرحله بعد نحوه استفاده از ابزار گفت و گو در ارتباطات انسانی، مانند خانواده، محل کار، دوستان و ... مورد بررسی قرار گرفت و مثال هایی در خصوص گفت و گوهای رایج در ارتباطات نامبرده مطرح شده و مورد بررسی قرار گرفت.

سپس درخصوص نیازهای انسان ها و نقش برآورده شدن یا عقیم ماندن این نیازها در شکل گیری ارتباطات و گفتگوهای انسانی مثال هایی مطرح شد. در همین راستا شنیدن و شنیده شدن یکی دیگر از مهمترین مواردی بود که در کارگاه به آن پرداخته شد.

در بخش پایانی کارگاه و پس از بررسی های گروهی تمامی مباحث مربوط به مقوله گفت و گو، علیرضا دری در بکاربستن یک الگوی مناسب برای گفت و گوی مؤثر گفت: «در فرآیند گفت و گو بایستی با مشاهده بدون قضاوتمان نسبت به طرف مقابل، صحبت ها را به خوبی بشنویم، احساس و نیاز او را در صحبت های رد و بدل شده و فضایی که در آن گفت و گو صورت می گیرد، شناسایی کنیم، و سپس درباره این که این نیاز چطور تأمین شود صحبت کنیم.»